บทที่ 147 กว่าจะยอมเปิดใจ (25%)

ดึกมากแล้วแต่ยายหนูฟ้าใสยังไม่ยอมนอน แถมยังเอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้นหาแม่จ๋า ต่อให้ผู้เป็นพ่อจะปลอบประโลมด้วยถ้อยคำไหน เด็กน้อยก็ไม่ยอมฟัง เพราะตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลยังไม่เห็นหน้าแม่จ๋าเลยสักครั้ง

“ฮึก…ฟ้าใจ๋หยักหาแม่จ๋า”

“วันหลังค่อยไปนะคะ วันนี้ดึกแล้ว หนูต้องนอนค่ะลูก”

จักรพรรดิยังค...